Zarówno pacjenci, jak i ich opiekunowie mogą nam wiele opowiedzieć na temat problemów związanych z bezpieczeństwem pacjentów. BD współpracuje z regionalnymi stowarzyszeniami na rzecz bezpieczeństwa pacjentów, aby umożliwić poszczególnym osobom dzielenie się doświadczeniami w ramach naszej wspólnej walki o lepszą opiekę nad pacjentami.
Lisa opisuje swoje problemy zdrowotne: swoją nieustanną walkę z zakażeniami opornymi na antybiotyki i zapaleniem płuc, wzywając do podjęcia działań w obliczu rosnącego problemu antybiotykoporności.
Edward Jones, były starszy doradca w brytyjskim systemie opieki zdrowotnej NHS, szczegółowo opisuje rolę w bezpieczeństwie pacjenta, jaką odgrywają poszczególne osoby, od samego pacjenta po decydenta.
Po operacyjnym leczeniu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) u Any doszło do zakażenia opornym na metycylinę szczepem Staphylococcus aureus (MRSA), co spowodowało dodatkowe konsekwencje fizyczne i psychologiczne.
Dr Tomas, lekarz i specjalista w dziedzinie medycyny wewnętrznej i ratunkowej, opowiada o swojej współpracy z Hiszpańską Fundacją Badań, Edukacji i Innowacji na rzecz Bezpieczeństwa Pacjentów (FIDISP) oraz ich wspólnym celu, jakim jest większe bezpieczeństwo pacjentów dzięki szkoleniom z dziedziny jakości klinicznej i zarządzania ryzykiem.
Dr Mallmann jest członkiem założycielem Niemieckiej Koalicji na rzecz Bezpieczeństwa Pacjenta (APS) i specjalistą w dziedzinie medycyny paliatywnej w Centrum Medycznym Uniwersytetu w Essen. Dr Mallmann opisuje swoje doświadczenia z błędami medycznymi, zakażeniami miejsca operowanego oraz bieżącymi problemami APS.
Jako pacjentka i ekspertka, Paola omawia kluczową rolę pacjenta w leczeniu danej choroby. Rozmawia z lekarzami, aby upewnić się, że ich pacjenci mają coś do powiedzenia w kwestii leczenia i bezpieczeństwa.
Ronda opowiada o tym, jak rutynowa operacja endometriozy doprowadziła do urosepsy i powtarzających się zakażeń opornych na antybiotyki oraz jak wpłynęło to na jej życie.
Elena Barberio, pielęgniarka na oddziale medycyny wewnętrznej mediolańskiego szpitala San Carlo, opisuje, jak wykorzystuje swoją wiedzę na temat pielęgnacji dostępu naczyniowego w zapobieganiu zakażeniom.
Dr Lucet, dyrektor jednostki ds. zapobiegania zakażeniom w szpitalu Bichat w Paryżu, przedstawia niezbędny protokół zapobiegania zakażeniom związanym z opieką zdrowotną, skutki oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe oraz zmieniające się metody zapobiegania zakażeniom, aby lepiej promować bezpieczeństwo pacjentów.
Frank, który przeżył posocznicę i został rzecznikiem pacjentów, opisuje z własnego doświadczenia mniej znane i niedostatecznie zbadane skutki psychologiczne zespołu poseptycznego.
Meri opisuje, jak to jest obudzić się po ratującej życie operacji serca, w której doszło do zagrażającego życiu zakażenia krwi, oraz radzi, jak żyć bez strachu.
Dr Vanhaecht, profesor nadzwyczajny i kierownik działu ds. jakości i bezpieczeństwa pacjentów na Uniwersytecie w Leuven, opowiada o błędzie w podawaniu leków, w którym uczestniczył jako stażysta, podkreślając potrzebę otwartości i dialogu w celu zaszczepienia silniejszej kultury bezpieczeństwa.
Francesco, pielęgniarz na izbie przyjęć w szpitalu San Paola w Mediolanie, a wcześniej w szpitalu wojennym w Kabulu, opowiada o konieczności szybkiego rozpoznawania posocznicy i zmianach w standardach opieki nad pacjentem.
Arne opisuje wpływ przebycia posocznicy na swoje życie i zdrowie oraz pokazuje, że można z takiego przeżycia wyciągnąć pozytywne wnioski i przemyślenia.
Jamila opisuje, jak nierozpoznanie posocznicy u jej syna doprowadziło do jego śmierci oraz jak założono Francuskie Stowarzyszenie na rzecz i Leczenia Sepsy, którego obecnie jest prezeską. W rezultacie historia jej syna stała się inspiracją do prac nad rozwikłaniem złożoności posocznicy.
Jako osoba, która przeżyła sepsę, i aktywistka na rzecz pacjentów, opowiada swoją historię dotyczącą rozpoznania i leczenia posocznicy oraz podejmowanych działań na rzecz lepszej opieki nad pacjentami.
Jessica, ambasadorka podczas Światowego Dnia Posocznicy w Wielkiej Brytanii i osoba, która przeżyła posocznicę, mówi z własnego doświadczenia o problemach związanych z rozpoznaniem posocznicy oraz o tym, jak to doświadczenie skłoniło ją do pomagania innym.
Paul opowiada, jak szereg problemów jelitowych spowodował u niego do wstrząs septyczny, jak wygląda droga do powrotu do zdrowia fizycznego i psychicznego oraz jak szukać wsparcia.
Liz wyjaśnia skomplikowany charakter posocznicy i jak jej osobiste doświadczenie posocznicy w przebiegu infekcji układu moczowego wpłynęło na jej życie.
Ofra wskazuje na istotność zależności między lekarzami, pacjentami i ich stanem zdrowia, opowiadając o tym, jak przepisany jej lek na zapalenie stawów doprowadził do uszkodzenia żołądka i o tym, jak lekarz jej nie uwierzył.
Cierpiąca na chroniczne migreny Ophélie opowiada, jak stosowanie dużych dawek leków doprowadziło do dalszych powikłań i jak ten błąd w przepisywaniu leczenia wpływa na nią do dziś.
Kawaldip opisuje, w jaki sposób kolonoskopia, która powinna była pozwolić szybko wykryć raka jelita grubego, doprowadziła do niepotrzebnych operacji, terapii i w końcu konieczności stosowania worka do kolostomii, czego można było uniknąć.
Luc opowiada, jak po rozpoznaniu kamicy nerkowej założenie stentu do cewki moczowej doprowadziło do bolesnego zakażenia bakteryjnego i jak zmieniło to jego spojrzenie na życie.
Dyrektor i koordynator naukowy Hiszpańskiego Forum Pacjentów Dr Baquero Úbeda mówi o potrzebie bardziej praktycznego i bezpiecznego stosowania antybiotyków w celu zmniejszenia ryzyka antybiotykoporności z punktu widzenia zarówno pracowników opieki zdrowotnej, jak i pacjentów.
Pacjenci i pracownicy opieki zdrowotnej mają swoje unikalne historie. W firmie BD wsłuchujemy się w te historie oraz w głosy, które je opowiadają; chcemy dzięki ich opiniom i przeżyciom zmienić świat opieki medycznej.
W 2020 r. rozpoczęliśmy gromadzenie opinii pacjentów i pracowników opieki zdrowotnej z całej Europy, aby podnieść świadomości zarówno w środowisku medycznym, jak i wśród ogółu społeczeństwa. Uwzględniając perspektywę pacjentów i opiekunów, możemy analizować wpływ zdarzeń niepożądanych na wszystkie zaangażowane osoby.
Projekt ten przerodził się w to, co nazywamy obecnie Głosami na rzecz bezpieczeństwa.